สวัสดีค่ะก่อนอื่นทางเพลย์โตและครูโบนัสต้องขอแสดงความเสียใจเป็นอย่างยิ่งต่อครอบครัวและผู้ที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ไฟไหม้รถนักเรียนไปทัศนศึกษาที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้.นี่ถือเป็นโศกนาฏกรรมที่สะเทือนใจและน่าเศร้ามาก ๆ ไม่ใช่แค่เพียงเพราะการสูญเสียชีวิตของเด็ก ๆ และคุณครูจำนวนไม่น้อย แต่ยังรวมถึงบาดแผลภายในใจผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทุกคน ที่อาจไม่ได้ชัดเจนเหมือนบาดแผลทางกาย แต่ส่งผลกระทบรุนแรงได้เป็นอย่างมากเลยค่ะ.เหตุการณ์ในลักษณะนี้ เป็นสาเหตุให้เกิดสิ่งที่เรียกว่า ภาวะเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนใจ หรือที่เราอาจรู้จักกันในชื่อ PTSD (Post-Traumatic Stress Disorder)———————-PTSD…

ทุกคนคงเคยเผชิญกับช่วงเวลาที่รู้สึกโกรธ/โมโหจนอยากจะตะโกนกรี๊ดออกมา เสียใจจนอยากร้องไห้ หรือมีเรื่องรบกวนจิตใจจนทำให้หงุดหงิดใช่ไหมคะ? แม้ว่าเราจะอยากให้ตัวเองอารมณ์ดีๆ เพื่อจะเลี้ยงลูกเชิงบวกได้อย่างมีความสุข แต่อารมณ์เชิงลบเหล่านี้ก็เข้ามาในชีวิตอยู่เนืองๆ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ **สิ่งสำคัญคือการจัดการกับอารมณ์เหล่านี้อย่างถูกต้อง และควบคุมการตอบสนองของเราให้เหมาะสม** สิ่งที่ครูโบนัสแนะนำว่าคุณพ่อคุณแม่จำเป็นต้อง “ฝึก” ทำ เพื่อรับมือกับอารมณ์เชิงลบ มีดังนี้ค่ะ 1.…

“เกลียดแม่แล้ว!””อยากให้แม่ตาย!””ไม่รักแม่แล้ว!” คำพูดที่ออกมาจากปากลูก อาจสะเทือนไปถึงใจคุณพ่อคุณแม่อย่างรุนแรงทีเดียวค่ะ สิ่งสำคัญที่พ่อแม่ควรทำในช่วงเวลาเช่นนี้ ไม่ใช่การสนใจที่ “เนื้อหา/ความหมาย” ของคำพูดเหล่านั้น แต่คือการมองลึกลงไปให้เห็นถึง “อารมณ์” ที่ซ่อนอยู่ภายในต่างหากค่ะลูกไม่ได้ต้องการจะทำร้ายหรือหมายความตามที่พูดหรอกนะคะ แต่มันคือการแสดงออกถึงความโกรธหรือความผิดหวัง ซึ่งอารมณ์เชิงลบนี้ มันช่างยิ่งใหญ่อัดอั้นอยู่ภายในใจมากเกินกว่าที่เด็กจะรับมือได้ด้วยตัวเอง (แม้แต่ผู้ใหญ่เราบางคนก็ยังไม่สามารถจัดการกับอารมณ์เชิงลบเหล่านี้ได้เลยค่ะ) การแสดงออกของเด็ก…

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ มีเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อว่า **น้องปิงปิง** ปิงปิงเป็นเด็กที่ชอบการผจญภัยมาก วันหนึ่งพ่อแม่ของเธอตัดสินใจพาปิงปิงไปเที่ยวภูเขา เพื่อให้เธอได้สัมผัสกับธรรมชาติและสนุกไปกับการสำรวจสิ่งใหม่ๆ เมื่อครอบครัวของปิงปิงมาถึงภูเขา พวกเขาเห็นป้ายเขียนว่า “ยินดีต้อนรับสู่ภูเขามหาสนุก” และมีแผนที่เล็กๆ บอกเส้นทางเดินป่า พร้อมกับมีเขตสีแดงที่ระบุว่า “อันตราย ห้ามเข้า”…

วันนี้เราจะมาฟังเรื่องราวที่น่าสนใจเกี่ยวกับ “neuron pathway” กัน เรื่องนี้จะพาเราย้อนกลับไปยังอาณาจักรอันไกลโพ้น ที่ซึ่งมีอัศวินผู้กล้าหาญชื่อว่า “เซอร์นิวรอน” เขาต้องการค้นหาเส้นทางใหม่ในการเดินทางสู่เมืองใหญ่เพื่อช่วยเหลือชาวเมืองจากภัยอันตราย มาดูกันว่าเซอร์นิวรอนจะทำอย่างไรเพื่อค้นพบเส้นทางใหม่และความหมายของ “neuron pathway” ในเรื่องนี้คืออะไร! ณ ใจกลางของอาณาจักร มีอัศวินผู้กล้าหาญนามว่า…

“ทำยังไงดีคะ? ลูกถูกเพื่อนรังแกที่โรงเรียน” . “ลูกดื้อต่อต้านมากๆ แม่พูดอะไรไม่เคยเชื่อฟังเลยค่ะ” . “ลูกเหมือนอิจฉาน้อง ทำแรงๆ กับน้องตลอดเลย กลัวว่าโตขึ้นพี่น้องจะไม่รักกัน” . “ลูกไม่มีสมาธิเลยค่ะ คุณครูบอกว่าเป็นสมาธิสั้น ให้พาไปพบหมอ” .…

#playtherapy101 Episode 03: The Rhythm of Repetition . . ไม่ใช่เรื่องแปลกที่นักบำบัดจะได้เจอกับเด็กๆ ที่มักจะเล่นซ้ำๆ แบบเดิมๆ ตลอดระยะเวลาชั่วโมงเล่นบำบัดหลายครั้งที่ได้พบกัน ซึ่งครูโบนัสเชื่อว่า คุณพ่อคุณแม่หลายท่านก็อาจพบเจอกับสถานการณ์แบบนี้เช่นเดียวกัน…

มาพบกับตอนที่ 2 กันต่อเลยค่าา #playtherapy101 Episode 02: The Sound of Silence สำหรับเด็กๆ ที่มีภาวะ Selective Mutism (SM)…

วันนี้ครูโบนัสอยากมาอธิบายการเล่นบำบัดให้คุณพ่อคุณแม่เห็นภาพชัดขึ้นค่ะ รอติดตามซีรีย์เล่นบำบัด 101 นี้กันได้ทุกสัปดาห์นะคะ   #playtherapy101Episode 01: The First Sessionในครั้งแรกๆ ของการเล่นบำบัด นักบำบัดจะต้องชี้แจงกฎในห้องเล่นให้เด็กเข้าใจก่อน (สามารถย้ำกฎเหล่านี้ในภายหลังได้ เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่มีการละเมิดกฎเหล่านี้) โดยเป็นกฎพื้นฐานที่พยายามลดทอนให้มีข้อจำกัดน้อยที่สุด…

เนื่องด้วยช่วงนี้ คนพูดกันเรื่องไซโคพาธกันมากขึ้น (อาจจะมาจากข่าวใหญ่ที่กำลังเป็นที่สนใจในตอนนี้) เห็นมีหลายคนมาอธิบายรายละเอียดพฤติกรรมของคนที่เป็นไซโคพาธกันเยอะแล้ว แต่ที่แอดมินสนใจในฐานะนักจิตบำบัดผ่านการเล่นที่ทำงานกับเด็กก็คือ คนคนนี้เค้ามีวัยเด็กแบบไหน เติบโตขึ้นมายังไง ถึงหล่อหลอมให้เค้ากลายเป็นคนแบบนี้ได้ เลยอยากจะแชร์เนื้อหาบทหนึ่งจากหนังสือที่ได้อ่านและชอบมากๆ เป็นเรื่องที่บอกเล่าโดยจิตแพทย์ที่ทำงานจิตบำบัดกับเด็กและวัยรุ่น เค้ายกเคสที่เคยทำงานจริงมาเล่า บวกกับการอธิบายในเชิงประสาทวิทยา (neuroscience) ทำให้เราเข้าใจที่มาที่ไปของแต่ละเคสได้ดียิ่งขึ้น มีบทหนึ่งที่เป็นตัวอย่างของไซโคพาธ…

#selectivemutism ครูโบนัสได้รับแจ้งจากคุณครูประจำชั้นว่า กังวลเกี่ยวกับน้องเอ เด็กหญิงชั้นอนุบาลวัย 6 ขวบ ที่มีปัญหาฉี่ราดในห้องเรียนอยู่หลายครั้งเพราะไม่ยอมบอกคุณครูว่าจะไปเข้าห้องน้ำ นอกจากนี้น้องเอยังดูซึมๆ ไม่เล่นกับเพื่อน มักจะทำกิจกรรมอยู่คนเดียวและไม่พูดอะไรเลยในห้องเรียน จากการพูดคุยกับผู้ปกครองก็พบว่า น้องเอร่าเริงและพูดคุุยปกติที่บ้าน แต่เมื่อต้องอยู่ในสถานการณ์ใหม่ๆ จะดูขี้อายมากกว่าปกติ และใช้เวลาในการปรับตัวนาน…